Sef Peeters

Venlo, 1947 – Breda, 2019

Website

Ogenschijnlijk is het werk van Sef Peeters eenvoudig van opzet en vrolijk van aard. Hij legde kleurige patronen van Engelse drop, stutte een silhouet van een wolk met lange houten palen tegen een muur, liet tafels in elkaar verstrengelen. En steeds gebruikte hij woorden. Woorden als sculpturen, woorden in spiegelschrift op de wand gekalkt, in neonbuizen uitgevoerd of gevormd van een stuk touw. Voorbij de eerste indruk van eenvoud en lichtheid komen existentiële en filosofische vraagstukken naar voren. Zo onderzocht hij wat er gebeurt als een woord een object wordt, en wat er dan met de betekenis gebeurt. En hoe verschilt de betekenis van woorden van de betekenis van beelden? Ook het thema vergankelijkheid komt regelmatig terug in zijn werk. Daarbij relativeerde hij de roem die de kunstenaar ten deel kan vallen en de relatieve betekenis daarvan na diens overlijden. In 123 DOOD, voerde hij deze cijfers en letters uit als een mobile, wat het werk even vrolijk als ongemakkelijk maakt.

 

UP, (2000)

De aan- en uit knipperende neonletters trekken onze blik omhoog, precies zoals de tekst ons, als in een irritante reclame, opdraagt te doen. Het superkorte, simpele woord UP werd op deze plaats en in deze vorm een verwarrende aansporing. Omhoog! Maar waarheen? De blik op oneindig instellen? Stijgen op de maatschappelijke ladder, onze persoonlijke ambities najagen, meegaan in de rat race? Of moeten we dáár juist bovenuit stijgen, reiken naar het hogere en met vertrouwen de toekomst tegemoet zien? Hoe we deze letters interpreteren verraadt weinig over de intenties van de kunstenaar, maar zegt des te meer over wat onszelf drijft.

Up, 2000.

kunstwerk Up op de gevel

Up, 2021.